منتشر کننده : ته موویز

موسیقی ما – ساعت 22 روز دوشنبه بیست‌ویکم دی‌ماه 1394 اولین کنسرت گروهی در سالن میلاد نمایشگاه برگزار شد که به نظر می‌رسد می‌تواند یک اتفاق مهم در جریان موسیقی ایران باشد.
 
«کاکوبند انسان را به اصالت انسان دعوت می‌کند. این پیام گروه موسیقی‌ای است که در سال 1385 به منظور همکاری برای تولید یک اثر موسیقی جهانی تشکیل شد. موسیقی کاکوبند ضمن ترکیب احساسات ملودی شرقی و معناگرا با بهره‌گیری از تکنیک‌های موسیقی غرب با محوریت موضوعات انسانی قطعات متعددی را در قالب اولین آلبوم رسمی خود به نام «دعوت» منتشر کرده است. اجرای آوا در این موسیقی، زبانی است که صرفاً با بهره‌گیری از احساسات عمیق بشری و فارغ از هرگونه جغرافیای زبانی اجرا شده است. تلاش بر بیانی عمیق به سوی تعالی احساسات پاک بشری و ذاتی آن است؛ از این روست که کاکوبند انسان را به اصالت انسان دعوت می‌کند. گویش موسیقی کاکوبند بر مبنای تقدم لحن و لهجه بر واژه و کلام است و به صراحت اعلام می‌نماید اجرای آواهای به کار گرفته شده در موسیقی کاکوبند برگرفته از ذات این تفکر است و منطبق بر هیچ‌یک از معانی تعریف شده یا موسیقی‌های مشابه نیست؛ بلکه ارائه‌ای جدید و مستقل در دنیای موسیقی است.»
 
این متنی است که در ابتدای کنسرت و قبل از آنکه کسی روی صحنه حاضر شود، از بلندگوهای سالن پخش شد و بعد «یاد می‌کنیم از امیر علیزاده همراه صمیمی کاکوبند که این گروه را در این اجرا همراهی نمی‌کند» و بعد تشکرها از وزارت ارشاد، دفتر موسیقی، اماکن، سالن، نورپردازی، صدا و با دعای «تنها با یاد خدا دل‌ها آرام می‌شود» کنسرت آغاز می‌شود و سعید جامع الصنایع (درامز)، مهران غلامی (درامز)، احسان شفیعی (پرکاشن)، حامد پیرا (بالابان، دودوک) و نیما و پویا صرافی‌مهر روی صحنه می‌آیند و اجرا آغاز می‌شود.
 
متنی که در ابتدا خوانده شد، بخشی از مانیفست گروه و به خوبی گویای هدف‌گذاری آنها است. آنها بدون هر حرفی اجرایشان را با قطعه‌ی «آغازین» آغاز می‌کنند. قطعه با افکت‌های یک اتفاق بزرگ در نور و مونیتورها همراه است و صدای نفس‌های عمیق خواننده‌ها که با ملودی و ریتمِ سازها همراه می‌شود.
 
وقتی کلام گروه بی‌هر زبانی آنقدر گویا و بامفهوم است، این نفس عمیق هم به‌جا و بامعنا است. حکایت از حرکت برای آغاز یک تأثیر. ریتم و ملودی به خوبی در کنار هم نشسته‌اند و ریتم سنگین و شریف دمام هم همراه شده و به نظر می‌رسد همه چیز با کارگردانی دقیق در کنار هم نشسته‌اند.
 
قطعه بعدی با مکث بیش از حد معمول آغاز می‌شود اما شروع‌اش با ندایی انگار از ملکوت آغاز می‌شود، با حالت‌هایی از موسیقی مذهبی جنوب و موسیقی کلیسایی. رنگ آبی صحنه و مونیتورها هم مزید بر علت می‌شود و این حالت عرفانی را قوی‌تر می‌کند. قطعه با طنین صدای پرندگان در انبوهی از درخت و خالی از هر صدای دیگر آغاز می‌شود و بعد کم‌کم صداهای ارکستر در این سکوت دمیده می‌شود و حالتی از بیداری را القا می‌کند.
 
گروه قطعات «پاییز»، «هرچه باداباد»، «رستاخیز»، «رقص در آتش»، «دعوت»، «پرواز در قفس»، «سیاره من»، «هوکو هوکو» و «انسان» را اجرا می‌کنند و همه‌ی قطعات با تکیه بر ریتم درونی و حسی موسیقی و تلفیق آن با آواهایی که حکایت از درونیات انسان دارد، با استقبال حاضران مواجه می‌شود.
 
نکته قابل توجه این کنسرت، تأثیر فوق‌العاده این قطعات بر مخاطب ایرانی موسیقی است که عادت کرده بیشتر با کلام ارتباط بگیرد؛ اما اینجا بدون آنکه از کلمات چیزی بفهمد، حس خواننده‌ها و کل گروه را دریافت کرده و با آنها همراه می‌شود.
 
گروه بی‌وقفه و البته با مکث‌هایی بین قطعات که گاهی بیش از عرف معمول است، قطعات را اجرا می‌کنند و بعد از قطعه سوم یکی از برادران صرافی‌مهر بسیار کوتاه به حاضران سلام و خدا را شکر می‌کند و بعد، قطعه‌ی بعدی.
 
سازهای کوبه‌ای این ارکستر، با وجود آنکه دو سِت درامز و دمام را شامل می‌شود، بسیار به لحن و لهجه‌ی موسیقی جنوب ایران نزدیک است و ملودی‌ها و لحن صدای خواننده‌ها بسیار تأثیرگذار و درک‌شدنی اما از نظر زبانی نامفهموم است و با این حال، با استقبال تماشاگران مواجه می‌شود.
 
کنسرت هم که تمام می‌شود، می‌توان رضایت را در چهره حاضران در کنسرت دید. انگار به درک تازه‌ای از موسیقی و کنسرت رسیده‌اند. کاکوبند تابستان امسال نخستین آلبوم‌شان به نام «دعوت» را منتشر کردند و بعد در جشنواره «ققنوس» توانستند یکی از جوایز هیأت داوران را در بخش ویدئوکلیپ با نماهنگی به نام «سیاره من» و با کارگردانی برادران بوشهری به خود اختصاص دهند و در این مدت، گویا کارشان به خوبی توسط مخاطبان جدی‌تر موسیقی شنیده شد که از اولین کنسرت‌شان چنین استقبالی کردند.
 
نکته مهم دیگر این بود که بسیاری فکر می‌کردند این موسیقی فقط در استودیو با این کیفیت قابل تولید است اما این گمانه اشتباه در آمد و گروه توانست اجرای قابل قبولی از آلبوم «دعوت» را به صورت زنده ارائه کند.
 
پرفورمنس این کنسرت هم برای اولین اجرای یک گروه قابل قبول بود و باید دید این گروه خلاق -که با هدف حضور در مارکت جهانی تشکیل شده- در کنسرت‌های آینده چه تغییراتی را در آن اعمال خواهد کرد.
 
به نظر بسیاری از کارشناسان و علاقه‌مندان موسیقی که در این کنسرت حضور داشتند، این برنامه فراتر از اندازه‌های معمول کنسرت در ایران بود و سطح سلیقه‌ی بینندگان کنسرت را تغییر خواهد داد.
 
اولین کنسرت گروه کاکوبند توسط شرکت فرهنگی هنری «آوای هنر» برگزار شد و در آن هنرمندانی از جمله هادی مرزبان، فرزانه کابلی، بهروز صفاریان، پدرام کشتکار، بهاره رهنما، گروه چارتار، فرهاد قائمیان، مهرداد نصرتی، بهنام تشکر، مهران خالصی، رامین مظاهری، برادران بوشهری و… حضور داشتند.

اولین کنسرت «کاکوبند» در سالن میلاد نمایشگاه برگزار شد؛

اختصاصی موسیقی ما

+ عکس‌های دیدنی «سعید عبداللهی» از این کنسرت و حاشیه‌هایش

موسیقی ما – ساعت 22 روز دوشنبه بیست‌ویکم دی‌ماه 1394 اولین کنسرت گروهی در سالن میلاد نمایشگاه برگزار شد که به نظر می‌رسد می‌تواند یک اتفاق مهم در جریان موسیقی ایران باشد. نکته قابل توجه این کنسرت، تأثیر فوق‌العاده این قطعات بر مخاطب ایرانی موسیقی است که عادت کرده بیشتر با کلام ارتباط بگیرد؛ اما اینجا بدون آنکه از کلمات چیزی بفهمد، حس خواننده‌ها و کل گروه را دریافت کرده و با آنها همراه می‌شود. گروه بی‌وقفه و البته با مکث‌هایی بین قطعات که گاهی بیش از عرف معمول است، قطعات را اجرا می‌کنند و بعد از قطعه سوم یکی از برادران صرافی‌مهر بسیار کوتاه به حاضران سلام و خدا را شکر می‌کند و بعد، قطعه‌ی بعدی…